Dziewczynę obudził dzwonek do drzwi. Wstała i poszła zobaczyć,
kto to. Otwiera drzwi a tam Kuba z bukietem róż i dużym misiem. Dziewczyna
stała przez chwile i nie wiedziała, co ma powiedzieć. Nagle chłopak przerwał
milczenie i spytał się
-Mogę wejść? Czy będziemy stać w drzwiach?- Zaśmiał się
lekko.
-Chodź do mnie do pokoju” -odpowiedziała uśmiechnięta dziewczyna.
Weszli do jej pokoju, Karolina powiedziała
-Przepraszam, że taki bałagan, ale jeszcze spałam i nie
spodziewałam się gości.
-Nie przejmuj się. Ważne, że mamy chwilę dla siebie
powiedział chłopak,
po chwili dodał -Usiądziemy na łóżku?-
-No dobra usiądźmy.- Odpowiedziała i spytała, -Co ty tu
robisz? Nie miałeś jechać?
.-Miałem. I będę jechać, ale to później.. Więc jeszcze
możemy dzisiaj trochę czasu spędzić, kochanie - odpowiedział.
-Bardzo się cieszę..
Myślałam, że cię już nie zobaczę - odpowiedziała Karolina.
Chłopak położył się
na jej łóżku i spytał się czy dziewczyna położy się koło niego. Oczywiście
zaraz już leżeli wtuleni w siebie. Dziewczyna pocałowała go i powiedziała słodko z uśmiechem
-Dziękuję, że przyszedłeś .
Lubiła z nim tak leżeć i się przytulać. Czuła się tak
bezpiecznie.. Zawsze się tak czuła w jego ramionach..Rozmawiali długo. O niej,
o nim i o ich związku. Czy to wszystko ma sens? Ale postanowili, że dadzą sobie
szansę i spróbują być ze sobą na odległość. W końcu kilometry to tylko liczba a
ona nic nie znaczy, nie znaczy dla tych, którzy siebie bardzo mocno
kochają. Dziewczyna zapomniała, że miała
krótki rękaw, a na nadgarstku miała bandaż. Chłopak zauważył ten bandaż….
-Co to jest?- Zapytał
zaniepokojony Kuba..
-Przewróciłam się i lekko mnie boli. Nic mi nie będzie.-
Odpowiedziała poddenerwowana
Kuba nie był taki głupi. Widział, że coś się stało, widział
strach i zdenerwowanie w jej oczach.. Przecież nie znali się od dzisiaj.. I znał ją na tyle dobrze, żeby wiedzieć, że coś jest nie tak..
-Odwiń i pokaż..- Powiedział..
-Nie, no nie trzeba.”-Powiedziała gwałtownie i zdenerwowanie..
-Proszę odwiń ten
bandaż..-Powiedział Kuba…
Dziewczyna wiedziała, że chłopak nie odpuści i odwinęła
bandaż… Chłopak nie wiedział, co powiedzieć, od razu zrobił się blady na
twarzy.. Przez chwilę zaniemówił..
-Karolina…, Dlaczego?... Czemu, ty to zrobiłaś?
-Ja, ja mam tego dosyć. Wszystkiego. To nie pierwszy raz…
dziewczyna ściągnęła lekko spodnie i pokazała mu...Nie chciała mu tego pokazywać, ale już nie umiała tak dłużej.. Chciała komuś o tym powiedzieć..
-Tu też? - Zapytał..
-Tak. Ja już sobie nie
daje rady. Uwierz.. -Powiedziała, ze łzami dziewczyna..
-Dobrze, już dobrze.. Nie płacz. Będzie dobrze..Poradzimy sobie..- Powiedział Kuba tuląc ją do siebie..
-Dziękuje, że przy mnie
teraz jesteś- Powiedziała zapłakana..
-Nie dziękuj.. Wiem, że ci trudno..Rozumiem... Ale ja nie
chcę, żebyś to robiła na prawdę..
Proszę cię. Jak ty będziesz się ciąć.. To ja.. Ja też zacznę.. Nie będę mógł
żyć z tym, że moja dziewczyna się tnie..- Powiedział ze łzami w oczach..
-A teraz daj mi rękę . - powiedział
Dziewczyna dała mu swoją rękę nie pewnie bo nie wiedziała o
co mu chodzi.. Zdziwiła ją jego reakcja i zachowanie.. Nie spodziewała się
tego..
Chłopak zaczął całować jej rany… Przytulił, a ona czuła na
sobie jego łzy i słyszała mocne bicie jego serca..
-Nawet nie wiesz jak cię kocham- powiedziała..
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Jeśli chcecie się dowiedzieć co będzie się dalej działo to po prostu czytajcie :)
Dziękuję wszystkim za komentarze i że czytacie :)
Główni bohaterowie to imiennicy mojego chłopaka i moi :D Bardzo intrygujące zakończenie już nie mogę się doczekać co będzie dalej !!
OdpowiedzUsuńDobrze, że chłopak Karoliny jest taki kochany i wyrozumiały. On na pewno jej nie zostawi :) Czekam na ciąg dalszy :)
OdpowiedzUsuńhttp://worldofloverance.blogspot.com/
Bardzo fajnie piszesz!
OdpowiedzUsuńTo takie kochane z jego strony <3
Mój blog - KLIK
O mój Boże - piszesz świetnie !!! :D
OdpowiedzUsuńBardzo ciekawy wpis, muszę cofnąć się do wcześniejszych części :d, zapraszam do siebie opiniownia.blogspot.com
OdpowiedzUsuńŚwietnie piszesz.
OdpowiedzUsuńOby tak dalej!
fajny rozdział :)
OdpowiedzUsuńŚwietnie piszesz, żałuję, że znalazłam twojego bloga dopiero teraz... ale nic straconego, biorę się za czytanie poprzednich rozdziałów :D
OdpowiedzUsuńnataliavblog.blogspot.com
Zostałaś nominowana do LBA, pytania na moim blogu :)
OdpowiedzUsuńMiłej zabawy!
http://sylwiapierlak.blogspot.com/
Zazwyczaj nie czytam książek na blogach, ale ta wydaje się być ciekawa.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam i zapraszam do siebie!
http://wiktoria7olczak.blogspot.com
Świetny rozdział, dobrze się czyta<3
OdpowiedzUsuńwww.justcleo.pl
Bardzo podoba mi się Twój styl pisania. :) Pisz dalej!
OdpowiedzUsuńlady-aria.blogspot.com
Czytam dużo opowiadań, ale o konkretnej tematyce. Chodzi mi o to, że z osobami/idolami, których życie śledze. To chyba będzie pierwsze, takie inne, które mi się spodoba!
OdpowiedzUsuńhttp://hot-schot.blogspot.com/?m=1
Masz bardzo wielki talent. Piękna historia. :)
OdpowiedzUsuńZapraszam na kilka porad jak poradzić sobie z brakiem pewności siebie. :) http://ms-black-lady.blogspot.com/2016/07/pewnosc-siebie-dotyczy-wszystkich-jak.html
dobry wpis
OdpowiedzUsuńświetnie piszesz! aktualnie nie mam za dużo czasu na nadrobienie wszystkiego, ale na pewno będę śledzić :)
OdpowiedzUsuńkayleenbeauty.blogspot.com
super rozdział
OdpowiedzUsuńsuper, tak trzymaj ;p
OdpowiedzUsuń